ΔΙΟΝΥΣΗΣ Β. ΒΡΟΧΙΔΗΣ, MD, PhD, FACS, FRCSC

Είδη Παθήσεων - Καλοήθεις Όγκοι του Ήπατος (Εστιακή Οζώδης Υπερπλασία)

Φυσική Ιστορία της Νόσου

Η εστιακή οζώδης υπερπλασία απαντάται σε νέες γυναίκες ηλικίας 20 έως 30 ετών. Ο όγκος είναι μονήρης σε ποσοστό 80%. Μπορεί να ξεπεράσει τα 10 εκατοστά σε διάμετρο (εικόνα 1). Αν και τα αντισυλληπτικά δεν ενοχοποιούνται για την εμφάνιση της εστιακής οζώδους υπερπλασίας, το μέγεθος της βλάβης συνήθως αυξάνεται με τη λήψη τους ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο όγκος δεν υποστρέφει αυτόματα. Δε ρηγνύεται και δεν εξαλλάσεται ποτέ σε καρκίνο.

Διάγνωση της Νόσου

Η εστιακή οζώδης υπερπλασία ανιχνεύεται συνήθως τυχαία σε απεικονιστικό έλεγχο που διενεργείται για άλλους λόγους. Αυτό γιατί ποτέ σχεδόν δε δίνει συμπτώματα. Αν υπάρξουν συμπτώματα, αυτά συνήθως είναι άτυπα (βύθιος πόνος, αδυναμία, κτλ). Διαγνωστικές εξετάσεις εκλογής αποτελούν η μαγνητική τομογραφία και η απεικόνιση με ραδιενεργό Tc99. Σε αυτές διαπιστώνεται η φυγόκεντρος πρόσληψη του παραμαγνητικού υλικού από ένα κεντρικό μονήρες αγγείο, καθώς και η ύπαρξη κεντρικής ουλής. Η διενέργεια βιοψίας δεν προσφέρει περεταίρω πληροφορίες και δεν αλλάζει τη δέουσα θεραπευτική αντιμετώπιση.

Θεραπεία της Νόσου

Η ασυμπτωματική εστιακή οζώδης υπερπλασία δε χρήζει θεραπείας. Στις ελάγχιστες περιπτώσεις συμπτωματικής νόσου ή σε περιπτώσεις πίεσης άλλων ζωτικών αγγείων ή οργάνων (κάτω κοίλη φλέβα, εγκυμονούσα μήτρα, κτλ) ενδείκνυται η τυπική ηπατεκτομή. Απλή χειρουργική εκπυρήνιση δεν πραγματοποιείται, γιατί ο όγκος είναι καλά συμπεφυμένος με το περιβάλλον ηπατικό παρέγχυμα.

Εικόνα 1. Εστιακή οζώδης υπερπλασία, μεγέθους 9 εκατοστών, σε παρασκεύασμα δεξιάς εκτεταμμένης ηπατεκτομής. Διακρίνεται η χαρακτηριστική κεντρική ουλή (λευκωπή).

« επιστροφή στα είδη παθήσεων